کد مطلب:19504 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

چرا مثل افرادي كه عاشق خدا هستند ما در خود عشقي نداريم ؟

محور عشق و محبّت درك جمال و زيبايي و كمال است . ظهور فعلي آن در انسان آن زماني است كه انسان دركي از جمال ، كمال و زيبايي خاص داشته باشد . و نبود عشق و محبّت در انسان آنجايي كه جمال ، زيبايي و كمال نمي بيند يك امر طبيعي است . انسان قبل از اين كه محبّت او به غيرتعلّق بگيرد به نفسش تعلّق گرفته ، با محبّت و عشق ذاتي به خود زندگي مي كند .
زيرا خود را داراي كمال وجودي ، و جميل مي بيند . هر چند ناآگاهانه باشد . بنابراين بايد در عشق به خدا بكوشيم ، جمال و كمال او درك كنيم پس از درك عشق به او امري حتمي خواهد بود . مي توان گفت ما عاشق به دنيا مي آييم امّا محبوب خويش را انتخاب مي كنيم . اينكه بدانيم پشت در كسي هست احساسي را بر نمي انگيزد ، ولي شناخت دوستي و دشمني او تحرك مي آورد . اين موضوع درباره خداوند هم صادق است . بايد لطف و مهر گسترده او و نعمتهايش را شناخت . زبان ائمه « عليهم السلام » و هدايت آنان راه را خيلي نزديك مي كند .